Bogotá

 

Joep en ik begonnen onze reis in Bogotá, de hoofdstad van Colombia. We kwamen ‘s ochtends vroeg aan, maar konden gelukkig al onze backpacks kwijt in ons hostel ‘Zohar’. Het hostel is gelegen in Candelaria, het oude gedeelte van de stad. Het is ook wel aan te bevelen om hier te verblijven, dit is wel het veiligste gedeelte van de stad. Vooral ‘s avonds is het niet aan te raden om buiten Candelaria te gaan. ‘S avonds waren we al vroeg zo moe van het reizen en het tijdverschil, dat we nog ergens wat hebben gegeten en daarna al vroeg naar bed zijn gegaan.

De volgende dag deden we een grafitti tour door Calanderia, het oude gedeelte van de stad. De muren van Bogotá staan vol met prachtige streetart. Tijdens de tour werd ons ook verteld dat de inwoners van Bogotá zelf vaak ook vragen aan gratitti artist om hun muur te beschilderen. Wie wilt er nu ook niet zo een gaaf kunstwerk op zijn muur?! Na de tour aten we lunch op een klein marktje. 3 euro p.p. Voor een gigantische soep, gigantisch bord met kip, rijst en groente en een sapje. En doordeweeks is het zelfs 2 euro p.p.! Dit wordt het ‘menu del diá’ genoemd en is in heel Colombia bij veel restaurantjes te verkrijgen.

Op zondagen worden een hele hoop wegen in Bogotá afgesloten (ook snelwegen), zodat iedereen veilig op de weg kan fietsen. Colombianen bewegen over het algemeen niet heel veel en eten nogal ongezond (lees: veel vlees, veel gefrituurd of zoniet, dan is het wel zo zoet dat je tanden spontaan uitvallen). Als echte Nederlanders moesten wij hier natuurlijk ook wel aan meedoen en zodoende huurden we 2 fietsen en crosten we al snel door Bogotá heen. Door Candelaria was het nogal een chaotisch gebeuren. Iedereen fietst en loopt kris kras door elkaar heen en langs de weg staan kraampjes met drinken, fruit en snacks. De snelwegen zijn een stuk rustiger (aangezien ze ook groter zijn). Ook zijn er een aantal marktjes door de stad heen die je onderweg kunt bezoeken en waar je je fiets tegen een kleine betaling veiling kunt stallen. Het fietsen was super leuk om te doen en zeker een aanrader!

Op maandag besloten we om de Monserate te beklimmen: een berg middenin de stad met een kerkje bovenop. Je kunt met een kabelbaan of treintje gaan, maar wij besloten om het te lopen (om wellicht wat van al het gefrituurde eten weg te werken). Er wordt gezegd dat je doordeweeks beter niet kunt lopen omdat het dan verlaten zou zijn en er kans is dat je overvallen wordt. Maar aangezien het maandag een nationale feestdag was, dachten we dat we het er wel op konden wagen. Uiteindelijk was het zelfs zo druk dat het leek alsof heel Bogotá had bedacht om op die dag de Monteserate te beklimmen. Het was een klim van ongeveer 75 minuten, en we waren aardig kapot toen we eindelijk boven waren. Je wordt dan wel beloond met een mooi uitzicht op de stad aan de ene kant, en uitzicht op de bergen aan de andere kant. Gelukkig was de klim omlaag minder zwaar.

Good luck!

Op onze eerste dag in Bogotá werd ik ondergepoept door een duif. Geen goed begin zou je denken… Op de derde dag werd Joep ondergepoept door een duif, dat kan geen toeval meer zijn! Daarna hoorden we dat ondergepoept worden door een duif geluk brengt. Dus ik hou het er maar op de dat de duiven van Colombia ons geluk wilden brengen op onze reis! Als dankbetuiging aan de duiven van Colombia heb ik er een ontwerpje van gemaakt. Deze is terug te vinden in mijn Society6 shop.  Zie hier hieronder van voorbeelden van producten met het ‘Colombian pigeon’ ontwerp! Er zijn nog veel meer producten en ontwerpen te vinden in mijn shop!

 

Because I’ve been to the dessert..

Dinsdag namen we de bus naar La Tatacoa woestijn. Hier kwamen we toevallig op door 2 Nederlandse meisjes die we in Bogotá hadden ontmoet. Officieel is het geen ‘echte’ woestijn, maar dat mag de pret niet drukken! Na een busreis van +/- 7 uur kwamen we in Neiva, waar we met een collectivo verder gingen naar Viella de Viega, een dorpje tegen de woestijn aan. Een collectivo is een taxi die je deelt met andereb en die onderweg ook mensen oppikt en afzet. Het is een stuk goedkoper dan een taxi, maar het busje wordt dan ook wel tot op de nok toe volgestouwd, wat bij ons ook het geval was. Waardoor we de 3 persoons achterbank deelden met nog 2 Colombiaanse vrouwen die, laten we zeggen, aardig gezet waren. De collectivo rijdt je vaak ook wel verder naar de woestijn, maar die van ons had er niet zo een zin in, dus werden we achterop 2 scooters gezet die ons verder de woestijn in reden. Wat eerlijk gezegd wel een heel leuk ritje was met een supermooi uitzicht!

Aangekomen bij ons hostel ‘Noches de Saturno’ kregen we een ‘kleine lunch’ (eerlijk gezegd bestaat een kleine maaltijd in Colombia gewoon niet, dit was dus ook weer een flink bord met vlees, bonen en rijst). ‘S avonds ontmoetten we nog 2 Nederlandse stellen waar we wat biertjes mee hebben gedronken. En ja, er reizen veel Nederlanders door Colombia. ‘S nachts regende het de hele nacht lang, terwijl het maar 5 dagen in het jaar regent..

De volgende ochtend liepen we een wandeling door de ‘red dessert’. De woestijn van La Tatacoa bestaat uit een grijze en rode woestijn. De rode woestijn bestaat uit allemaal rood gesteente en berglandschap en heeft wel iets weg van een canyon. Super gaaf om door heen te lopen! Omdat het nog heel modderig was van de regenachtige nacht zat er om de 5 minuten een gigantisch plakkaat modder onder onze schoenen. ‘S middags is het te warm om iets te doen, dus deden we wat spelletjes en een kleine siësta. ‘S avonds gingen we naar het Observatorio waar je een presentatie over het sterrenstelsel kunt krijgen, helaas werd ons verteld dat het die avond niet doorging. Later hoorden we van anderen dat het nog wel was door gegaan, maar dat de presentatie ook ineens heel abrupt stopte. Waarschijnlijk vond de beste man het wel mooi geweest. Gelukkig was het die avond wel een heldere avond en konden we zelf ook genieten van een mooie sterrenhemel!

Cali: show your salsa moves!

 

De volgende ochtend gingen we met een collectivo terug naar Neiva (die deze keer gelukkig niet werd volgestouwd). Waar we eigenlijk de dagbus naar Cali wilden pakken, maar eenmaal bij het busstation aangekomen werd ons verteld dat die bus heel erg omreed en er veel langer over zou doen. Dus besloten we maar om overdag in Neiva te blijven en de nachtbus te pakken. Onze backpacks konden we kwijt in een storage room in het station. In Neiva valt niet heel veel te beleven dus hebben we eerst ergens uitgebreid koffie gedronken en daarna nog eens uitbreid ergens geluncht. De nachtbus was prima te doen en we hebben redelijk kunnen slapen. ‘S ochtends kwamen we in Cali, waar we eigenlijk in het hostel ‘Caelum’ wilden verblijven, maar die zat helaas vol. Dus boekten we ter plekke een ander hostel. Daar aangekomen was onze kamer (uiteraard) nog niet klaar, maar we mochten er al wel in. Na beddengoed te hebben gehaald uit een dorm room, en ons bed hebben opgedekt, konden we nog even bijslapen. ‘S middags kregen we een privé salsa les. Cali is namelijk dé salsa stad. ‘S avonds wilden we onze dansmoves showen in een salsa club, alleen was het helaas aardig leeg. En we waren te moe om te wachten tot het wel druk werd.

De volgende dag namen we een groeps salsa les van 2 uur. Waar we daarna aardig gesloopt waren. Hoewel er 3 ventilatoren stonden, was het nog steeds ontzettend warm. Maar onze salsamoves zijn wel weer een stuk verbeterd! De volgende dag besloten we naar het busstation te lopen om alvast onze bustickets te kopen. Ook omdat we dan eens uit de buurt rondom ons hostel kwamen waar we tot dan toe alleen maar rond gehangen hadden. Na een wandeling van +/- een uur, kwamen we toch wel tot de conclusie dat de buurt waar ons hostel in ligt toch ook wel het mooiste gedeelte van de stad is. Er zitten ontzettend veel leuke restaurantjes, het is er veilig en rustig en er rijden geen auto’s door de straten. De rest van Cali is vooral druk en niet echt heel mooi. We besloten dus maar weer terug te gaan naar ons oude vertrouwde buurtje en met een dekentje in een gezellig parkje vlakbij ons hostel te chillen. We wilden ook 2 biertjes kopen, maar kwamen erachter dat het hele weekend geen alcohol verkocht wordt in Cali. Schijnbaar gebeurt dat soms, bijvoorbeeld bij een belangrijke raadsvergadering, zodat er geen dronken raadsleden op de vergadering komen.. Al gauw kwam er iemand aan waarbij we toch biertjes konden kopen. Hij kwam wel pas na 10 minuten met de biertjes aan, in een zwart plastic tasje. Helemaal op ons gemak voelden we ons toch niet.

Op dinsdag begonnen we onze reis naar Ecuador. Eerst namen we de bus naar Ipijales, een dorpje bij de grens met Ecuador. De busrit was 12 uur! Gelukkig zijn de bussen in Colombia best luxe, met wifi, een wc en een scherm waar films op afgespeeld worden (wel in het Spaans uiteraard). De volgende ochtend gingen we naar een kerk in Ipijales die tegen een berg aangebouwd is, wat er soort Lord of the Rings achting uitziet, tof om te zien! Daarna namen we een taxi naar de grens, waar we toevallig 2 meisjes tegenkwamen waar we de wandeling in La Tatacoa mee hadden gedaan. Na een uur in de rij te hebben gestaan om Colombia te verlaten, kregen we vrij snel onze stempel om Ecuador in te gaan. Daarna pakten we de bus naar Quito. Die al bijna wegreed, maar door een aardige Ecuadoriaan werd tegengehouden. Na ongeveer 5 uur kwamen we dan eindelijk aan in Quito, de hoofdstad van Ecuador.

Colombia was tof! Maar we hebben nog lang niet alles gezien. Over 5 maanden vliegen we weer terug naar Nederland vanaf Bogotá, en dan gaan we zeker een aantal weken daarvoor weer naar Colombia om nog alles te doen waar we nu niet aan toe zijn gekomen! Voor nu: Ecuador, waar we ontzettend naar uitkijken. Van andere reizigers die al in Ecuador zijn geweest hebben we alleen maar goede verhalen gehoord, over hikes, vulkanen, jungletrips, hobbit huisjes én over iets meer dan een week vliegen we al naar de Galagapos eilanden, waar we ook héél erg naar uitkijken!

Voor zover onze eerste avonturen, binnenkort weer meer!